Nog niet misschien!

Ik weet dat ik de jongste niet meer ben met mijn bijna 28 lentes.. maar om nu alleen nog maar mails en reacties te krijgen van 40 jaar oude mannen en nog verder daarboven.. streelt mijn ego nu ook niet echt. Ik zie mijzelf al zitten naast de man met een losse haarflap op zijn hoofd. Keurig naar links gekamd. Maar door de wind die door de cabrio heen woeit dans zijn haar nog harder als dat van Pam. Zijn met kukident vastgeplakt gebit laat een beetje los wat pijnlijk duidelijk wordt als er een grote lach op zijn gezicht verschijnt. Natuurlijk lacht hij want mijn zojuist opgesilicoonde borsten dansen net zo hard mee in de wind als zijn haar..

Net wanneer mijn borst lijkt te ontploffen schrik ik als mijn telefoon rinkelt.. Snel delete ik alle mails van de mannen boven de 35. Ik heb toch echt duidelijk vermeld dat ik 35 jaar mijn leeftijdsgrens is.
Ja nou ja, oke. R.N. is een uitzondering. Maar goed, R.N hoeft dan ook geen interesse berichtje te sturen, of een hakkelige mail te schrijven om mijn hartje te veroveren...

Mijn record 'geen interesse' berichtjes terug sturen is afgelopen week stevig verbroken. Misschien niet helemaal eerlijk.. ik merk toch wel een kleine boosheid na het fiasco van twee weken geleden. Even heb ik geen zin om energie te steken om iemand te leren kennen, chatten en mailen. Maar toch is er een nieuwsgierigheid die mij toch naar de dating sites lokt. Ik maakt zelfs nog wat meer profielen aan op andere sites. Wat uiteindelijk alleen maar eindigd in *delete* *delete* en op de vraag of ik goed om kan gaan met een strijkijzer... verrassend genoeg *delete*

Een hoopvol artikel in de telegaaf dan deze week.. Deze gepubliceerde resultaten vertellen je wanneer je als vrouw gemiddeld de ware tegen het lijf loopt. Het komt er dus op neer dat ik nog 5 verschrikkelijke dates heb te gaan, nog 2 lange afstandsrelaties moet beginnen en eindigen maar ook dat ik mij nog een paar keer uit moet leven op vakantie. Zo meteen dan maar eens even langs het reisbureau lopen dan… 

Date of Leed?

Inmiddels zijn er weer bijna twee weekjes gepasseerd.. En wat voor weekjes! De date is geweest! En hoe! De zenuwen waren al een paar dagen aanwezig en de gedachte aan die dinsdag avond.. ik vond het maar wat spannend! Hoewel de dag zelf vlekkeloos verliep, ’s avonds snel een erwtensoepje opgewarmt. Meer dan de helft weer weggegooid.. En om 7 uur was het dan zover! Daar sta je dan in je uppie op het station te wachten..

In tegenstelling tot twee dates in het verleden, kwam hij wel opdagen!  Vrijwel vanaf het begin was er een hartstikke leuke klik. Veel gekletst en gelachen. De eerste date verloopt snel. Altijd als je het leuk hebt! Naast de vele punten die ik blijkbaar scoorde en de complimenten die ik krijg, krijg ik de indruk dat de klik wederzijds is. Een kus bevestigde dat. Nu ben ik niet zo’n hopeloos geval wat dan meteen hoteldebotel is, maar ach.. koud laat het me zeker niet.

We hebben er meteen een tweede date aanvast geplakt. Donderdag 10 maart! Ik baal een beetje dat ik 10 dagen moet wachten, maar ach, alles lekker rustig aan en op z’n beloop laten gaan. Een bescheiden terughoudendheid siert een mens.. dacht ik zo.

Carnaval is inmiddels voorbij en het uitkijken is naar 10 maart… tot dat ik dinsdag ochtend op stage een zakelijk mailtje krijg. Hij cancelled de date. Enige uitleg als in bladiebladieblaat krijg ik nog. Tjah.. wat wil je dan nog? De manier waarop en de gegeven reden, waren voor mij genoeg informatie om niet lang te treuren. Tuurlijk is het niet leuk, zeker niet als er iemand op je pad komt die je R.N. bijna laat vergeten.. Maar ach.. het hoort allemaal bij het leed dat online dating heet!